Codzienność jest nieuchronna. Jest praktykowana i nie potrzebuje definicji. Sens codzienności jest zawsze "tuż przed nami", jak sens potocznej rozmowy. Do codzienności nie ma powrotu. Natychmiast rozpływa się i krzepnie w micie, w tym, co dyskursywnie niewyrażalne.
Antropologia codzienności to "pamiętnik rzeczy", a nie klasyczny "pamiętnik myśli" czy idei. Pisze ją ktoś, kto "działa" realnie w życiu, a nie badacz, kt贸ry wkracza w teren z etnograficznym kwestionariuszem, z gotowym projektem jego całości. Nie doktryna koordynuje tu znaczenia, ale realne sposoby radzenia sobie w potocznym życiu, takim, jakie jest ono dzisiaj na przełomie stuleci.
Antropologia codzienności składa się z raport贸w: o mitologiach miejskich warzywnych ogr贸dk贸w; o rytualnym "odejściu" polskiego samochodu syrena; o imionach widywanych na murach, czyli społecznym fenomenie - znanej z przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych - inskrypcji "J贸zef Tkaczuk"; o "napowietrznych" (ulicznych) wsp贸lnotach alkoholowych; o fonosferze daczowisk; o "ludziach bazaru" i "ludziach supermarketu", czyli przeobrażeniach polskich wzor贸w konsumpcji. Raporty pokazują, w świetle jednostkowego doświadczenia, nie tyle, "jak jest", jak coś trwa, ale właśnie jak coś "przemija". Stąd w raporty te wpisane są sekwencje "historyczności", kt贸re pomagają rozumieć może nie tyle "mijającą" właśnie teraźniejszość, ile teraźniejszość właśnie "nadchodzącą".
Ta klasyczna już, najważniejsza praca tw贸rcy antropologii strukturalnej, zwana "Biblią strukturalizmu", należy do kanonu dwudziestowiecznej humanistyki; Claude L茅vi-Strauss zajmuje się w niej wykładem teorii odpowiedniości pomiędzy utajoną aktywnością myślową człowieka i jego jawną działalnością. Pomocna jest mu w tym struktura języka, kt贸ra - sama osadzona na podstawowej opozycji świadome/ nieświadome - okazuje się bogatą kopalnią pomysł贸w interpretacyjnych dla człowieka badającego swą istotę. Na książkę składają się studia z r贸żnych lat, zorganizowane wok贸ł kilku najważniejszych temat贸w: język i pokrewieństwo, magia i religia, sztuka, problemy metody i nauczania.
UWAGI:
Bibliogr. s. [425]-447.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Antropologia widowisk jest sprawdzonym podręcznikiem akademickim, kt贸ry powstał w Zakładzie Teatru i Widowisk w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, używanym w praktyce dydaktycznej na wielu uczelniach.Prezentuje myśl światową i polską na temat: społecznych form wzajemności, rytuał贸w oraz gier i zabaw; typ贸w widowisk kulturowych, np. ceremoniał贸w, widowisk agonicznych, ofiarniczych i oczyszczających, karnawał贸w; gest贸w i tańca; kulturowej stygmatyzacji ciała; fetysza, lalki, maski, kostiumu oraz sobowt贸ra; akcji i metamorfoz "ja".Zawiera wyb贸r z prac m.in. Bachtina, Barthes`a, Berne`a, Bettelheima, Bubera, Butler, Caillois, Derridy, Duvignauda, Falkiewicza, Foucaulta, Gadamera, Geertza, van Gennepa, Girarda, Goffmana, Gombrowicza, Grotowskiego, Halla, Huizingi, Kępińskiego, L茅vi-Straussa, Lorenza, Maussa, Schechnera i Turnera.Wydanie drugie - zmienione i poprawione - zostało uzupełnione m.in. o teksty Agambena, Baudrillarda i Bourdieu.
